Ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας: Στα όρια της… ψυχοπάθειας

Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας είναι μια ψυχική διαταραχή κατά την οποία το άτομο έχει μια διογκωμένη αίσθηση “του πόσο σημαντικός/σπουδαίος” είναι, μια βαθιά ανάγκη για θαυμασμό και έλλειψη ενσυναίσθησης για τους άλλους. Αλλά πίσω από αυτή την “μάσκα” του πολύ σίγουρου και δυναμικού ατόμου βρίσκεται μια εύθραυστη αυτοεκτίμηση που το κάνει ευάλωτο στην παραμικρή κριτική.


Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας προκαλεί προβλήματα σε πολλούς τομείς της ζωής, όπως οι σχέσεις, η εργασία, το σχολείο και οι οικονομικές υποθέσεις. Το άτομο μπορεί να δυστυχεί και να απογοητεύεται, όταν δεν λαμβάνει τις ειδικές χάρες και τον θαυμασμό που πιστεύει ότι του αξίζει. Η θεραπεία για τη ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας επικεντρώνεται γύρω από την λογοθεραπεία (ψυχοθεραπεία).

Ο όρος “ψυχοπαθής” χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά γύρω στα 1900. Ο όρος άλλαξε σε “sociopath” στη δεκαετία του 1930 για να τονίσει την ζημιά που κάνουν οι ψυχοπαθείς στην κοινωνία. Επί του παρόντος, οι ερευνητές έχουν επιστρέψει στη χρήση του όρου “ψυχοπαθής”. Κάποιοι από αυτούς χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο για να αναφερθούν σε μια πιο σοβαρή διαταραχή, που συνδέεται με τα γενετικά χαρακτηριστικά, παράγει περισσότερο επικίνδυνα άτομα, ενώ χρησιμοποιούν το “sociopath” για να αναφερθούν σε λιγότερο επικίνδυνους ανθρώπους που θεωρούνται περισσότερο ως “προϊόντα του περιβάλλοντός τους”, συμπεριλαμβανομένης της ανατροφής τους από το σπίτι. Άλλοι ερευνητές κάνουν διάκριση μεταξύ “πρωτογενών ψυχοπαθών”, οι οποίοι πιστεύεται ότι έχουν γενετική προδιάθεση και “δευτερευόντων ψυχοπαθών”, που θεωρούνται περισσότερο ως προϊόν του περιβάλλοντός τους.

Οι εγκέφαλοι των ψυχοπαθών έχει βρεθεί ότι έχουν αδύναμες συνδέσεις μεταξύ των επιμέρους συνιστωσών του συναισθηματικού συστήματος του εγκεφάλου. Αυτές οι προβληματικές συνδέσεις είναι υπεύθυνοι για την ανικανότητα ενός ψυχοπαθή να βιώσει βαθιά συναισθήματα. Οι ψυχοπαθείς δεν είναι επίσης καλοί στην ανίχνευση/αναγνώριση του φόβου στα πρόσωπα των άλλων ανθρώπων. Το συναίσθημα της αηδίας/αποστροφής παίζει επίσης σημαντικό ρόλο για την ηθική συμπεριφορά του ανθρώπου. Οι άνθρωποι θεωρούν γενικά ότι ορισμένα είδη αντιδεοντολογικών (μη ηθικών) πράξεων είναι αηδιαστικά και αυτό είναι που τους κάνει να απέχουν τη συμμετοχή τους σε τέτοιες ενέργειες. Αλλά οι ψυχοπαθείς έχουν εξαιρετικά υψηλά όρια ανοχής για τέτοιες πράξεις, κάτι που έχει επιβεβαιωθεί από την πολύ μειωμένη ένδειξη αποστροφής/αηδίας όταν τους δείχνουν φωτογραφίες με ακρωτηριασμένα πρόσωπα και όταν εκτίθενται σε δυσάρεστες οσμές.


Πηγή: dete