Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012
Αριθμοί και άνθρωποι
Η πόρτα στο φτωχικό σπίτι του χωριού, λίγο έξω από τη Λιβαδειά, μισάνοιχτη. Η μάνα, 75 χρονών γυναίκα, κρατούσε το βρεγμένο από τα δάκρυα βαμβακερό μαντήλι της. Το αυτοκίνητο με την κόρη της, το γαμπρό της και τα τρία εγγόνια απομακρυνόταν και η στεναχώρια δεν είχε τέλος. Χρόνια τώρα, η κόρη της τα έφερνε δύσκολα. Λεφτά δεν είχε να τη σπουδάσει. Είχε ταλέντο στη ζωγραφική, αλλά ήταν πολυτέλεια να ασχοληθεί με αυτή. Την παντρέψανε νωρίς και άρχισε να δουλεύει στα χωράφια μαζί με τον άντρα της. Γέννησε νωρίς τα παιδιά της.
45 χρονών τώρα, έχει δύο κόρες τις παντρειάς, 23 και 21 ετών και ένα αντράκι, 16 που κοντεύει να μείνει από τις κοπάνες. Τα πράγματα ήταν δύσκολα από την αρχή. Τώρα με την κρίση όμως, πλέον η κατάσταση είχε γίνει ανυπόφορη. Η Τράπεζα κόντευε να τους πάρει το σπίτι. Οι δόσεις με το ζόρι πληρώνονταν και αυτό μόνο όταν ο χιονιάς, το χαλάζι, η ζέστη, το σκουλήκι δεν είχαν καταστρέψει τη σοδειά.
Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα της μεγάλης απόφασης: Τα ζευγάρι μέσα σε μία εβδομάδα τα τακτοποίησε όλα. Μίλησε με το συγχωριανό που έχει ανοίξει σουβλατζίδικο στο Ανόβερο και πάει καλά. Ανοίγει και δευτερο και θέλει δυο ανθρώπους της εμπιστοσύνης του. 850€ ο καθένας με φιλοξενία σε σπίτι του αφεντικού. Δε θέλανε πολλά παραπάνω. 1700€ το μήνα, είχαν να δούνε χρόνια πολλά.
Η γιαγιά όμως δεν μπορούσε να το δεχτεί. Να ΄φύγει η κόρη της στα 45; Γιατί; Γιατί πλέον δε μπορούσε να ανταποκριθεί ούτε στα στοιχειώδη. "Με τους κερατάδες που ψηφίζαμε τόσα χρόνια, που να τους πάρει όλους ο διάολος..".
...Τα παιδιά τους; δε θα τα πάρουν μαζί. Θα τα χαιρετούσανε λίγο πριν πετάξουν. Όλο το βράδυ δε θα κοιμόντουσαν,αφου στις 6 τα χαράματα έπρεπε να είναι στο αεροδρόμιο. Τα κορίτσια θα τα βολέψουν. Ο μικρός όμως που είναι ατίθασος; τι θα γίνει με αυτόν; το μυαλό τους και η καρδιά τους, θα είναι πίσω στο χωριο τους. Θα είναι σε καλά χέρια, στη γιαγιά και στα άλλα αδέλφια της οικογένειας, αν όμως κάτι γίνει;
Την άλλη ημέρα καρναβάλι στη Λειβαδιά. Μέρκελ, Σαρκοζί, Λανκάρντ και οι φτωχοί έλληνες συγγενείς τους, έχουν την τιμητική τους. Ο κόσμος προσπαθεί να κρατήσει το ηθικό του ψηλά, χλευάζοντας τους πάντες και τα πάντα με κορώνες εθνικής υπερηφάνειας που όσο περνάει η ώρα και η γιορτινή διάθεση, θα υποχωρήσουν ... Το ρεμπετάδικο της πλατείας είναι γεμάτο. Τρία ευρώ το κρασί το χύμα μαζί με μεζεδάκι..Τα τραγούδια για την ξενιτιά έχουν την τιμητική τους. Η όμορφη η κοπελιά στο πρώτο τραπέζι μονολογά: μου φαίνεται και εγώ πρέπει να την κάνω σιγά σιγά...
Οι αριθμοί μπορεί σιγά σιγά, μεσοπρόθεσμα που λέει και ο πρωθυπουργός μας, να βελτιωθούν. Οι άνθρωποι τι θα ΄χουν γίνει;
www.mediasoup.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου