Έτσι ξεκίνησε η δημοκρατία στην Αθήνα με τον Κλεισθένη κι έτσι άλλαξε κι ο σύγχρονος δυτικός κόσμος εδώ και έναν αιώνα, αφήνοντας πίσω του φεουδαλικές αντιλήψεις και πατρωνίες. Άλλαξε παντού; Όχι παντού. Αν δεν συμβεί κάτι και δεν γυρίσουμε όλοι μαζί πίσω, σε σκοτεινές εποχές, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να σταθεί ο άνθρωπος όρθιος αντάξιος της ελευθερίας που του δίνουν οι θεσμοί και τα συντάγματα.
Υπάρχουν ακόμα κοινωνίες στην Ευρώπη, κυρίως στον Νότο, που αντιλαμβάνονται το κράτος σαν τη μοναδική πηγή που μπορεί να τους εξασφαλίσει την ευδαιμονία. Επενδύουν σε έναν οικονομικό και πολιτικό μεσσιανισμό ο οποίος έχει ολέθριες επιπτώσεις και στην πολιτιστική χειραγώγηση των κοινωνικών ομάδων. Με λίγα λόγια, το μεγάλο όνειρο της εξασφάλισης μιας θέσης στο δημόσιο αναπτύχθηκε παράλληλα με την παραίτηση από ανάληψη ευθυνών και ρίσκου. Μια κοινωνία που περιμένει τον πρωθυπουργό «Άγιο Βασίλη», να μοιράσει δώρα κάθε Σεπτέμβριο, στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης, είναι μαθηματικά βέβαιο πως έχει αποκτήσει πλέον το σύνδρομο της επαιτείας.
Έτσι λοιπόν, δεν είναι καθόλου παράξενο πως ο Σαμαράς έψαχνε την πρώτη ευκαιρία να θυμηθεί άλλες εποχές που οι προηγούμενοι άνοιγαν ταμεία και μοίραζαν. Το κακό είναι πως οι περισσότεροι το βρίσκουν φυσιολογικό. Από συνήθεια προφανώς.
Την προηγούμενη εβδομάδα ένας αναγνώστης του Κώστα Στούπα έστειλε ένα εύστοχο σχόλιο για το πώς θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί η ηλεκτροδότηση της Κρήτης με 500 εκατομμύρια και το δημόσιο να γλυτώνει κάθε χρόνο, 240. Ένας άλλος σε άλλη ιστοσελίδα, είπε το δικό του παράδειγμα για χρηματοδότηση της νεανικής επιχειρηματικότητας με άτοκα δάνεια. Κάπου αλλού είδα προτάσεις για ενίσχυση των εξαγωγών, για υποδομές που θα αποφέρουν άμεσο κέρδος και οπωσδήποτε μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα.
Όμως τίποτα από αυτά δεν μπήκε στο τραπέζι. Ούτε καν η άμεση καταβολή των οφειλόμενων σε ιδιώτες που έκαναν το λάθος να «επενδύσουν» στο γαλαντόμο ελληνικό δημόσιο. Αποφασίστηκε το χρήμα να πέσει ως «ζεστό χαρτζιλίκι» στις τσέπες των «αδικημένων». Μου θύμισαν τα είκοσι ευρώ που έδωσα στον γιο μου μια μέρα να τα βάλει στον κουμπαρά του, επειδή την προηγούμενη τον είχα μαλώσει, ομολογουμένως άδικα. Αυτός όμως τα πήρε στο σχολείο και τα κατανάλωσε μέσα σε μία μέρα στο κυλικείο. Τουλάχιστον κέρασε και τους φίλους του…
Δυστυχώς, όπως γίνεται πάντα, με τα χαρτζιλίκια ούτε ευημερία έρχεται ούτε ανάπτυξη. Βασική αρχή της υγιούς οικονομίας είναι ότι ακόμα και το πιο μικρό ποσό πρέπει κάπου να επενδύεται για να βάλει «βενζίνη» στη μηχανή παραγωγής πλούτου. Απ΄ό τι φαίνεται όμως η κυβέρνηση Σαμαρά συνεχίζει να εκπονεί σχέδια για το πώς θα στηρίξει τα δίκτυα των πελατών και όχι πως θα οργανώσει μικρά και μεγάλα projects για την ανάπτυξη της χώρας. Συνεχίζει να συντηρεί την κουλτούρα του «επαίτη» ψηφοφόρου που εκχωρεί την κοινωνική και πολιτική του αξιοπρέπεια για λίγη παραπάνω κατανάλωση. Γιατί με 500 ευρώ κανείς δεν πρόκειται να σωθεί ούτε να ζήσει την οικογένεια του.
Η κοινωνία μας πρέπει να παράγει πλούτο και η κάθε εξουσία έχει χρέος να εμπνεύσει επιτέλους στους πολίτες την ανάταση της ευθύνης και το όραμα της μακροπρόθεσμης προκοπής. Γιατί η δύναμη και η ελευθερία του ανθρώπου δεν έρχονται με εξαγορά ψήφων και φιλοδωρήματα. Εξασφαλίζονται με την εμπιστοσύνη σε ένα πολιτικό σύστημα που δίνει ευκαιρίες για δημιουργία και παραγωγικότητα.
Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Πηγή:capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου